Το μυστήριο του πότε και πώς βυθίστηκε ο αρχαίος οικισμός στο Παυλοπέτρι Λακωνίας, η αρχαιότερη βυθισμένη πόλη στον κόσμο, επιχειρούν να αποκρυπτογραφήσουν οιερευνητές της Βρετανικής Σχολής Αθηνών και της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων.
Πρόσφατα οι αρχαιολόγοι εντόπισαν, σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών, κάτω από το βυθό, τρεις ζώνες βράχων, που καταδεικνύουν τη θέση των παλαιών ακτών.
Οι ραδιοχρονολογήσεις που έγιναν σε δείγματα των βράχων φαίνεται να ρίχνουν φως σε μερικά από τα άλυτα μυστήρια του οικισμού.
Όπως καταδεικνύουν, το Παυλοπέτρι βυθίστηκε σταδιακά έπειτα από τουλάχιστον τρεις εκδηλώσεις σεισμού, με τον πρώτο να καταγράφεται λίγο μετά το 1000 πΧ και τους άλλους κατά τα επόμενα δύο χιλιάδες χρόνια, μέχρι η πόλη να βυθιστεί πλήρως γύρω στο 1060 μΧ.
Περισσότερα δείγματα των βράχων θα δοθούν για ραδιοχρονολόγηση τους επόμενους μήνες, προκειμένου να διευκρινιστεί περαιτέρω η ακολουθία της βύθισης.
Η έρευνα της Βρετανικής Σχολής Αθηνών γίνεται σε όλη την περιοχή του οικισμού (περίπου 80 στρέμματα) του Παυλοπετρίου, με τη βοήθεια ενός υποβρύχιου ρομποτικού οχήματος, που χρησιμοποιεί ομάδα από το αυστραλιανό Κέντρο Ρομποτικής Πεδίου.
Κτίρια, πλατείες και δρόμοι αναπαραστάθηκαν με τέτοια ακρίβεια, ώστε δημιουργείται η εντύπωση ότι ο πυθμένας της θάλασσας έχει αποξηρανθεί και φωτογραφηθεί.
Το Παυλοπέτρι βρίσκεται βυθισμένο στα τρία με τέσσερα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας πολύ κοντά στην ακτή της Πούντας και απέναντι από την Ελαφόνησο. Τα ευρήματα στην πόλη χρονολογούνται από το τέλος της Νεολιθικής περιόδου, με ένα πλήθος κτισμάτων να χρονολογούνται κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο (1600-1100 πΧ).
Ανασκαφή στην Κουτρουλού Μαγούλα
Περισσότερα από 60 θραύσματα ειδωλίων, που την καθιστούν μοναδική Νεολιθική τοποθεσία για τον πλούτο των αγαλματιδίων της, εντοπίστηκαν κατά τις ανασκαφές της Βρετανικής Σχολής Αθηνών στην Κουτρουλού Μαγούλα, στη Φθιώτιδα. Στον οικισμό έχουν βρεθεί μέχρι στιγμής περίπου 200 ειδώλια σε ποικιλία τύπων.
Ο εντοπισμός ενός διαδρόμου, στοιχείου που ανήκε σε μία κατασκευή πιθανότατα της Εποχής του Χαλκού, καταδεικνύει ότι ο οικισμός είχε εκτεταμένη δραστηριότητα και αργότερα από ότι καταδείκνυαν μέχρι τώρα τα κεραμικά ευρήματα (τα περισσότερα τοποθετούνται χρονικά στο δεύτερο μισό της Μέσης Νεολιθικής περιόδου).
Πρωτοελλαδική τοποθεσία στο Κορωπί Αττικής
Η μελέτη ενός σημαντικού οστεολογικού συνόλου της Εποχής του Χαλκού από την ανασκαφή στο Κορωπί Αττικής, που αριθμεί 3.500 οστά ζώων κατέδειξε την ύπαρξη μιας ανεπτυγμένης γεωργοκτηνοτροφικής οικονομίας, με ενδείξεις κοινωνικής και οικονομικής πολυπλοκότητας ήδη από την τρίτη χιλιετία πΧ.
Τα αιγοπρόβατα ήταν τα πιο άφθονα είδη, που χρησιμοποιούνταν κυρίως για το κρέας τους, μαζί με τα βοοειδή και τους χοίρους. Οι έρευνες καταδεικνύουν ότι οι κάτοικοι της συγκεκριμένης θέσης εξέτρεφαν και κατανάλωναν για τροφή ακόμα και σκύλους!
Ο εντοπισμός δοντιών ιπποειδών καταδεικνύει ότι ενδεχομένως ήδη κατά την Πρωτοελλαδική περίοδο εμφανίστηκαν τα άλογα ή τα γαϊδουράκια στην Αττική.
Οι κάτοικοι της συγκεκριμένης θέσης δεν επιδίδονταν συχνά στο κυνήγι, γεγονός που καταδεικνύεται από τη χαμηλή συχνότητα παρουσίας άγριων ζώων στα ευρήματα. Στα λίγα ευρήματα από άγρια ζώα, που εμφανίζονταν στην περιοχή συγκαταλέγονται τα κόκκινα ελάφια, τα αγριογούρουνα, οι λαγοί και τα ζαρκάδια.
Επίσης, οι κάτοικοι κυνηγούσαν πιθανότατα λύκους και αλεπούδες για τη γούνα τους, το κρέας τους, αλλά και για να προστατεύσουν τα κατοικίδια ζώα τους.
Τον ετήσιο απολογισμό του έργου της Βρετανικής Σχολής για το 2011, χρονιά κατά την οποία η Σχολή γιόρτασε τα 125 χρόνια λειτουργίας της, θα παρουσιάσει η διευθύντρια, Κάθριν Μόργκαν σήμερα το βράδυ στο Μουσείο Εκμαγείων της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ και την ερχόμενη Πέμπτη στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου