Παρακολουθώντας τη γέννηση του μεγαλύτερου άστρου στον Γαλαξία

Αν ο Ήλιος ήταν μυρμήγκι, αυτό το άστρο θα ήταν ελέφαντας: Σε ένα είδος κοσμικού υπερηχογραφήματος, διεθνής ομάδα αστρονόμων κατάφερε να δει μέσα στο νέφος αερίου όπου σχηματίζεται το μεγαλύτερο ίσως άστρο του Γαλαξία -όταν αρχίσει να λάμπει, θα είναι έως και ένα εκατομμύριο φορές λαμπρότερο από το άστρο του δικού μας ουρανού.

Τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα άστρα είναι γνωστό ότι σχηματίζονται μέσα σε ψυχρά, σκοτεινά νέφη σκόνης και αερίου, κυρίως υδρογόνου. Μέχρι σήμερα, όμως, ο ακριβής μηχανισμός παραμένει ασαφής.

Νέα στοιχεία προσφέρει τώρα το ALMA (Atacama Large Millimetre/submillimetre Array), μια νέα συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων στη Χιλή, το οποίο κατασκόπευσε ένα τέτοιο γιγάντιο νέφος σε απόσταση 11.000 ετών φωτός. «Είναι ο μεγαλύτερος πρωτοαστρικός πυρήνας που έχουμε δει ποτέ στον Μίλκι Ουέι» λέει ενθουσιασμένος ο Νίκολας Περέτο του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ στη Βρετανία, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Το σκοτεινό νέφος, δείχνουν οι παρατηρήσεις, έχει μάζα 500 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου και κυοφορεί ένα άστρο με μάζα γύρω στις 100 φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου.

Οι παρατηρήσεις δείχνουν να διαψεύδουν μία από τις δύο θεωρίες που έχουν προταθεί για το σχηματισμό των γιγάντιων άστρων. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το αρχικό νέφος αερίου κατακερματίζεται σε πολυάριθμους πυρήνες, οι οποίοι καταρρέουν κάτω από το ίδιο του το βάρος και τελικά μετατρέπονται σε άστρα.

Αντίθετα, τα δεδομένα του ALMA δείχνουν να επιβεβαιώνουν τη δεύτερη, πιο δραματική υπόθεση: ολόκληρο το νέφος καταρρέει και το υλικό του πέφτει προς το κέντρο, όπου σχηματίζει τελικά ένα αστρικό τέρας.

Οι παρατηρήσεις δείχνουν μάλιστα ότι το υλικό του νέφους κινείται προς το κέντρο σχηματίζοντας μακριά, πυκνά νήματα.

«Οι παρατηρήσεις μας αποκαλύπτουν με εξαιρετική λεπτομέρεια το νηματώδες δίκτυο σκόνης και αερίου που ρέουν προς την κεντρική, συμπαγή περιοχή του νέφους. Αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη υπέρ της θεωρίας της ολικής κατάρρευσης» επισημαίνει ο Γκάρι Φούλερ του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, επίσης μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics



ΠΗΓΗ