Ο Σόλωνας ο πιο σοφός από τους επτά σοφούς διηγήθηκε κάποτε στον Σωκράτη μια πολύ παράξενη ιστορία που την άκουσε από τους Αιγύπτιους ιερείς και την κατέγραψε ο Πλάτωνας στους φημισμένους διαλόγους του "Τίμαιος" και Κριτίας".
Πρόκειται για ένα θαυμαστό κόσμο, ένα λαό της αρχαιότητας που κατοικούσε σε μια ήπειρο την Ατλαντίδα. Οι Άτλαντες μεγαλούργησαν δια μέσον των αιώνων αλλά δυστυχώς ο πολιτισμός τους χάθηκε στα βάθη της θάλασσας.
Μέχρι σήμερα τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα και πολλοί προσπαθούν μέσο του ημιτελείς διαλόγου του Πλάτωνα και διάφορων ερευνών και αποδεικτικών στοιχείων να τοποθετήσουν κάπου στο χάρτη του κόσμου την χαμένη "Ατλαντίδα". Ο Πλάτωνας κάνει σαφέστατο λόγο για μια ήπειρο πέρα από τις "Ηράκλειες Στήλες, όπου θεωρείτε σήμερα ότι είναι το Γιβραλτάρ, έτσι οι περισσότεροι ερευνητές ψάχνουν την χαμένη ήπειρο στον Ατλαντικό ωκεανό. Η προσοχή τους πέφτει στις Αζόρες και στα νησιά Μπίμινι και κάτι ακόμη πιο μυστήριο είναι ο συνδυασμός του Τριγώνου των Βερμούδων.
Το 1968 στον βυθό των νησιών Μπίμινι ανακαλύφθηκαν ογκόλιθοι που έμοιαζαν με ανθρώπινα δημιουργήματα. Το γεγονός αυτό έδωσε ακόμη περισσότερο έρεισμα στο να επιμένουν μερικοί ερευνητές ότι εκεί βρίσκεται η χαμένη "Ατλαντίδα".
Μια δεύτερη θεωρεία πολύ πιο ρεαλιστική από την πιο πάνω είναι η τοποθέτηση της χαμένης "Ατλαντίδας" στην περιοχή της Κρήτης-Σαντορίνης και της ευρύτερης περιοχής. Η ανακάλυψη του οικισμού της Σαντορίνης έδωσε μία νέα θεωρία και πιο ρεαλιστική. Ο Πλάτωνας και οι Αιγύπτιοι Ιερείς ίσως να στήριζαν την ιστορία αυτή από την καταστροφική έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης όπου σε ένταση ήταν πολύ πιο έντονη από την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στα χρόνια της προϊστορίας.
Ο Μινωικός πολιτισμός ήταν πολύ ανεπτυγμένος και μπορεί εύκολα να ταυτιστεί με τον φημισμένο πολιτισμό των Ατλάντων. Ίσως η απουσία επισκέψεων από τους Μινωίτες και ειδήσεων από την πλούσια αυτή χώρα να οδήγησε τους Αιγύπτιους να περιγράψουν στον Σόλωνα την καταστροφή που την τοποθετούσαν περίπου10,000 με 1,000 χρόνια πριν και μπορεί χρονικά συμπίπτει περίπου με την βιβλική ιστορία του κατακλυσμού.
Σύμφωνα πάντα με τον Πλάτωνα η Ατλαντίδα ήταν μεγαλύτερη σε μέγεθος από την Ασία και την Λιβύη μαζί. Η πρωτεύουσα της ήταν θαυμαστή. Οι κατασκευές της ήταν εντυπωσιακές και λαμπρές. Ένα μεγάλο τμήμα της πόλης ήταν λόφος όπου εκεί ήταν χτισμένος ο ναός του Ποσειδώνα, προστάτη της Ατλαντίδας με το χρυσό άγαλμα του πάνω σε άρμα και που το οδηγούσαν έξι χρυσά φτερωτά άλογα. Ο ναός ήταν πλούσιος σε διακόσμηση και φημισμένος για τον πλούτο του. Κάθε έξι χρόνια συγκεντρώνονταν οι ηγεμόνες της Ατλαντίδας για να προσφέρουν Θυσίες στον Ποσειδώνα. Παράλληλα έπαιρναν σημαντικές αποφάσεις για την διοίκηση και οι αποφάσεις καταγράφονταν σε χρυσές πλάκες.
Γύρω από το λόφο είχε κατασκευαστεί ένα περίπλοκο σύστημα κυκλικών καναλιών μήκους εννέα χιλιομέτρων και επέτρεπε το πέρασμα των πλοίων, την ύδρευση της εύφορης πεδιάδας και την επικοινωνία των κατοίκων. Το θαυμαστό επίπεδο της τεχνογνωσίας τους σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα στοιχεία χαρακτηρίζουν τους Άτλαντες και ουσιαστικά ήταν ο αρχέγονος πολιτισμικός πυρήνας της ανθρωπότητας.
Πολλοί πιστεύουν ότι η Ατλαντίδα δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο στην καλπάζουσα φαντασία του Πλάτωνα. Ίσως κάποτε με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης να απαντηθεί το μεγάλο ερώτημα και πάλι ίσως να μην απαντηθεί ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου