Σαν σήμερα το 1928 ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ ανακάλυψε την πενικιλίνη

Ο ερευνητής που με την πενικιλίνη του έκανε τον κόσμο ασφαλέστερο!


Ο Φλέμινγκ δεν χρειάζεται απολύτως καμία εισαγωγή: ο άνθρωπος που έσωσε εκατομμύρια άλλους με ένα από τα πρώτα αντιβιοτικά του κόσμου έχει την πενικιλίνη για τις απαραίτητες συστάσεις.

Πέρα βέβαια από το φάρμακο που θα γινόταν κοινός τόπος και πάνω του θα χτιζόταν αυτό που ονομάζουμε σύγχρονη φαρμακολογία, ο Φλέμινγκ μνημονεύεται και για τη συνεισφορά του στην ίδια τη βακτηριολογία, νεοσύστατο κλάδο στα χρόνια του περίφημου γιατρού, που τόσο βοήθησε ο ίδιος να αναπτυχθεί και να περιχαρακώσει την ιδιαίτερη ύπαρξή του.

Η χρήση αντιβιοτικών στην υγειονομική περίθαλψη έλκει την καταγωγή της από τις πρώιμες προσπάθειες του κορυφαίου ερευνητή, στον οποίο όλοι μας κάτι χρωστάμε.

Ο βιολόγος Αλεξάντερ Φλέμινγκ (Alexander Fleming) γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1881, σ’ ένα μικρό αγρόκτημα του Λόκφιλντ της Σκοτίας. Ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά της οικογένειας.Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο του Λονδίνου το 1897, βρήκε μια δουλειά γραφείου, όπου παρέμεινε ως το 1901, οπότε αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική στο Νοσοκομείο «St. Mary». Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως βοηθός στην ερευνητική ομάδα του Άλμροθ Ράιτ, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη βακτηριολογία.

Όταν ξέσπασε ο A” Παγκόσμιος Πόλεμος , ο Φλέμιγκ κατατάχθηκε στο ιατρικό σώμα του βασιλικού στρατού. Εργάστηκε για την ανάπτυξη μιας θεραπείας που θα μείωνε τους θανάτους στρατιωτών από τις διάφορες μολύνσεις, υποστηρίζοντας ότι τα αντισηπτικά δεν ήταν αρκετά αποτελεσματικά. Ωστόσο, το εγχείρημά του απορρίφθηκε, κυρίως λόγω έλλειψης κονδυλίων.

Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φλέμινγκ επέστρεψε στο νοσοκομείο «St. Mary» και στις 15 Σεπτεμβρίου του 1928 έκανε τυχαία τη μεγάλη ανακάλυψη. Λίγο πριν καταστρέψει έναν δοκιμαστικό σωλήνα με την καλλιέργεια κάποιων βακτηριδίων, παρατήρησε ότι είχε αναπτυχθεί ένα είδος μπλε μούχλας, που φάνηκε να είναι σε θέση να σκοτώσει τους επιβλαβείς μικροοργανισμούς.

Μια σειρά πειραμάτων απέδειξε αργότερα τα συμπεράσματά του και οδήγησε στην ανακάλυψη της πενικιλίνης. Δυστυχώς, η έρευνά του έπρεπε να σταματήσει, καθώς δεν κατόρθωσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον της ιατρικής κοινότητας.

Το έργο του ολοκλήρωσαν άλλοι επιστήμονες στα τέλη της δεκαετίας του ’30, οπότε αμερικανικές και βρετανικές φαρμακοβιομηχανίες άρχισαν τη μαζική παραγωγή πενικιλίνης. Το νέο φάρμακο χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για την αντιμετώπιση πολλών μολύνσεων.

Όταν ο Φλέμινγκ βραβεύτηκε το 1945 με το Νόμπελ Ιατρικής δήλωσε ταπεινά: «Η φύση δημιούργησε την πενικιλίνη. Εγώ απλώς τη βρήκα». Στην πραγματικότητα, η ανακάλυψή του έφερε τα πάνω κάτω στη σύγχρονη ιατρική, αφού άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία πολλών αντιβιοτικών και την αντιμετώπιση δεκάδων ασθενειών.

Το 1915, ο Φλέμινγκ παντρεύτηκε την ιρλανδή νοσοκόμα Sarah Marion McElroy, με την οποία απέκτησε και τον μοναχογιό του, Ρόμπερτ, ο οποίος θα ακολουθούσε τα κλινικά βήματα του πατέρα του και θα γινόταν ικανότατος παθολόγος.

Το 1946, ο Φλέμινγκ διαδέχτηκε τον λαμπρό καθηγητή του Almroth Edward Wright ως επικεφαλής του Τμήματος Εμβολιασμού του νοσοκομείου St. Mary, το οποίο μετονομάστηκε προς τιμήν τους σε Wright-Fleming Institute.

Επιπρόσθετα, ο Φλέμινγκ υπηρέτησε ως πρόεδρος της Society for General Microbiology, τακτικό μέλος της Pontifical Academy of Science και επίτιμο μέλος σε κάθε σχεδόν ιατρικό και επιστημονικό όμιλο και σωματείο του κόσμου.

Πέθανε, από καρδιακή προσβολή, στις 11 Μαρτίου του 1955.



ΠΗΓΗ