Οι πύλες της Κολάσεως: Τα σημεία που θεωρούνταν είσοδοι για τον Κάτω Κόσμο

Από την αρχαιότητα ακόμα, ο κάθε λαός είχε τις δικές του δεισιδαιμονίες και φόβους για το άγνωστο, ενώ η Κόλαση και ο Κάτω Κόσμος θεωρούνταν φόβητρο για όλους τους αρχαίους λαούς.
Ωστόσο η «είσοδος» για την Κόλαση είχε πολλές παραλλαγές κι έτσι αρκετά αρχαία μνημεία συνδέθηκαν με αυτή.

Ακολουθούν τα δέκα πιο γνωστά σημεία που ο αρχαίος κόσμος πίστευε ότι αποτελούσαν την είσοδο για την Κόλαση ή για τον Άδη.



Πλουτώνιο, Ιεράπολις – Τουρκία

Τοξικά αέρια φυσικής προέλευσης έβγαιναν από τα βάθη της συγκεκριμένης περιοχής και οι αρχαίοι λαοί θυσίαζαν εκεί ταύρους στο όνομα του θεού Πλούτωνα ή Αδη, κυρίαρχου του Κάτω Κόσμου.


Φενγκντου. Τσονγκντκινγκ – Κίνα

Η «πόλη των Φαντασμάτων» ηλικίας 2.000 ετών, θεωρείται το σημείο που σταματούσαν οι ψυχές στο δρόμο τους για την αιωνιότητα. Ένας θρύλος από τη δυναστεία των Χαν μιλάει για δύο αυτοκρατορικούς αξιωματούχους τον Γουανγκ Φανγκπινγκ και τον Γιν Τσανγκσενγκ (τα ονόματα τους συνδυασμένα ακούγονται στα Κινέζικα σαν «Αρχοντας της Κόλασης) οι οποίοι εγκατέλειψαν την αυτοκρατορική αυλή και πήγαν στην Φενγκτού όπου έγιναν αθάνατοι.


Ηφαίστειο Μασάγια, Νικαράγουα – Κεντρική Αμερική

Οι Αβορίγινες της Μασάγια στη σύγχρονη Νικαράγουα δεν πιστεύουν ότι το στόμα της καλντέρας τους ήταν πύλη προς τη μετά θάνατον ζωή, αλλά υπήρχε μια τοπική παράδοση ότι το ηφαίστειο ήταν θεός και ότι μια μάγισσα ζούσε μέσα στον πύρινο λάκκο του. Αλλά οι Ισπανοί εξερευνητές που έφτασαν τον 16ο αιώνα και είχαν μικρή εξοικείωση με τα ηφαίστεια, το συνέδεσαν με διαβολική δραστηριότητα.


Όρος Χέκλα – Ισλανδία

Το ιδιαίτερα ενεργό ηφαίστειο της Ισλανδίας έχει αναπτύξει μια φήμη για την πύλη προς την κόλαση τον 12ο αιώνα, μετά την έκρηξη του 1104. Το 1120 ο Μπενεντέιτ στο Αγγλονορμανδικό ποίημα του «το ταξίδι του Άγιου Μπρένταν» αναφέρει το ηφαίστειο, ως τη φυλακή του Ιούδα.

Αυτή η φήμη συνεχίστηκε με περαιτέρω εκρήξεις: Μετά την έκρηξη του 1341, οι άνθρωποι ανέφεραν ότι είδαν πουλιά που πετούν ανάμεσα στην πυρκαγιά και τα πέρασαν για ιπτάμενες ψυχές. Ακόμη και σε πιο πρόσφατες εποχές, το Χεκλα έχει διατηρήσει το διαβολικό καθεστώς του, αφού οι λαϊκοί δεισιδαίμονες λαϊκή ισχυρίζονται ότι είναι ένα σημείο όπου οι μάγισσες συναντιούνται με τον διάβολο.


Αχέροντας

Ένας πραγματικός ποταμός που ρέει στη βορειοδυτική Ελλάδα και ξεχωρίζει στην κλασική μυθολογία. Στην Οδύσσεια του Ομήρου, η Κίρκη κατευθύνει Οδυσσέα στον κάτω κόσμο, λέγοντάς του ότι θα πρέπει να βρει το σημείο όπου ο Αχέροντας συναντά τον φλεγόμενο ποταμό Πυριφλεγέθων και την πηγή της Στυγός.

Ο ποιητής Βιργίλιος αναφέρει επίσης τον Αχέροντα στην Αινειάδα. Ο βαρκάρης Χάροντας έπρεπε να μεταφέρει τις ψυχές των πεθαμένων κατά μήκος του ποταμού στη μετά θάνατον ζωή, κάτι που κάνει ακόμα και στις σελίδες της Κόλασης του Δάντη.

Στο ποίημα του Δάντη, οι ψυχές των αναποφάσιστων, οι οποίοι δεν επέλεξαν ούτε καλό ούτε κακό, βρίσκουν την αιώνια κατοικία τους στις όχθες του Αχέροντα, δεν καταδικάζονταν στην κόλαση, αλλά εξακολουθούσαν να τιμωρούνται για την αναποφασιστικότητα τους.


Ακρωτήρι Ταίναρο
 

Στο νοτιότερο άκρο της στεριανής Ελλάδος βρίσκεται το ακρωτήριο Ταίναρο, ή κάβος Ματαπάς, όπου σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ήταν οι πύλες που οδηγούσαν στον κάτω κόσμο.

Ο Ηρακλής, ο μυθικός γιός του Δία κατέβηκε στον Άδη από τα σκαλιά του Ταινάρου, και άρπαξε την Άλκηστη και ο Ορφέας αντιμετώπισε τον Κέρβερο και έφερε πίσω την Ευρυδίκη.


Σπηλιές των Μάγια

Οι Μάγιας είχαν σίγουρα μερικές από τις πιο γραφικές εισόδους στον κάτω κόσμο. Αυτές οι φυσικές υπόγειες οδοί, που βρίσκονται στο Μεξικό και την Κεντρική Αμερική, πιστεύεται ότι ήταν το σπίτι του θεού της βροχής Chaak και πύλες της Xibalba, η μετά θάνατον ζωής.

Τα σπήλαια αυτά συχνά θεωρούνταν ως πύλες στη μετά θάνατον ζωή στην κοσμοθεωρία των Μάγια, κυριολεκτικά περάσματα «μεταξύ του κόσμου που ζει πάνω και κάτω από τη σφαίρα». Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει ανθρώπινα υπολείμματα στις σπηλιές της χερσονήσου Γιουκατάν, που οι Μάγια θεωρούσαν ότι είναι η πύλη για την Xibalba.


Καθαρτήριο του Αγίου Πατρικίου Ιρλανδία

Ένας Ιρλανδικός θρύλος αναφέρει ότι όταν ο Άγιος Πατρίκιος απογοητεύτηκε από τη δυσπιστία του λαού ο Χριστός εμφανίστηκε σε αυτόν και τον οδήγησε σε μία σπηλιά στο Στέισον Άιλαντ.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου ήταν ένας λάκκος, ο οποίος ήταν η πύλη προς το Καθαρτήριο, όπου οι ψυχές των νεκρών έπρεπε να υπομείνουν ποινές για τις αμαρτίες τους πριν από την είσοδο στον Παράδεισο.







ΠΗΓΗ